Φουρτούνας ώρες
-----------------------------------------------
σε ποιητικό μέτρο: Ανακρεόντειο
Μοναξιά, σαν είν’ της θάλασσας ορίζοντες γεμάτοι
και δακρύβρεχτες ακτές, και οι στιγμές μου σαν το κύμα
κι η μικρή ζωή μου, βράχος που σμιλεύεται με πείσμα
στης φουρτούνας τη καρδιά μου, με τ’ ωκύαλο γινάτι.
Αφρισμένες τόσες κι άχρωμες οι ώρες πάνω-κάτω
να κυλούν αδρά στον άγριο γιαλό, σαν κόρες μίσους
να ζητούν τα όνειρά μου, να τα πάρουν σ’ άλλες νήσους
και να φύγουν δίχως να’ χουν χαραχθεί εδώ, στη γη μου.
Οι Ανήσυχες οι ώρες, ανταριάζουν κάθε βράδυ
της ψυχής μου τη γαλήνη, με σκιών αλληγορίες
ατελείωτες, στην άμμο χρυσοπλέκουν ιστορίες
κι αναδεύουν φαντασίες κι οπτασίες μες την άχλη.
Αραδιάζουν μύριους ήχους, κουβεντιάζουν με τους πόθους
με σειρήνες μοιάζουν, κι άδουν μελωδίες λίαν πλάνης
κι αναδεύοντας τους κόκκους της αμμουδερής χοάνης
μ’ οδηγούνε μες των άστρων το λιμάνι, γι’ άλλους τόπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου